gedicht: Laatste snik

Laatste snik

Snikkend snakte zij
en hij bijna ademloos
naar adem en troost

Zullen zij en hij
door het lint gaan
dat verbindt

Kom. We gaan
en slaan elkaar
er wel door

suikerzoet

Maria Segers
25/11/2019

gedicht: herfstperikelen

Herfstperikelen

Het winteruur
wakkert het haardvuur aan
terwijl hout in de schouw
die gure kou verdrijft

Ragfijne draadjes van zilver
bruine blaadjes als brons 
versieren struik en gras
zachte dons streelt het oog

terwijl dit kleurrijk tapijt
een grijze hemel opluistert
fluistert een frivole paddenstoel
de zomer heeft nu spijt



Maria Segers      3 /11/2019