dinsdag 17 februari 2015

Gedicht: Een levende steen


Een levende steen 

Verheugd ging ik op
als een levende steen
met mijn stem
en mijn licht
in mijn handen
en ontvouwde
mijn gedicht. 

Ik droeg geen hoge pet
maar één van purper
die kleur weerkaatste
op mijn gezicht. 

Mijn gedicht
ging dicht
en open
met nieuw licht
dat sprak met
vertrouwde stem
in mijn handen.
 

Maria Segers     17/2/2015

 

vrijdag 13 februari 2015

Troostende woorden: psalm 81 vers 7


Psalm 81: 7  troostende woorden

Ik heb zijn schouder van de last ontheven
zijn handen werden vrij van de draagkorf 

Dit zijn troostende woorden voor allen die door allerlei omstandigheden in het leven “belast” zijn en hun schouders en nek pijn doen van de “spanningen”…

 Er is een Trooster die mensen daarvan wil bevrijden… er is Iemand die alle lasten “in Zijn draagkorf” heeft gestoken… en dat is niemand anders dan “JEZUS”. 

In de benauwdheid heb ik tot Hem geroepen en Hij heeft naar mijn stem geluisterd en ik naar Hem en Hij heeft mij “verlost en gered”.  

Jezus zegt zelf in Matteus 11:28-30

Komt tot Mij, allen, …
die vermoeid en belast zijt,
en Ik zal u rust geven
neemt mijn juk op u
en leert van Mij,
want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart
en gij zult rust vinden voor uw zielen
want mijn juk is zacht
en mijn last is licht.                  

 

 

 

dinsdag 10 februari 2015

Haiku's om over na te denken


Haiku’s om over na te denken 

Soms kan één haiku
meer verlichting aanreiken
dan duizend woorden. 

Soms kunnen ogen
stralen van korte woorden
gezegd door een man. 

Zij kapte zichzelf
en kapte met haar petje
haar hoofd nu tot eer. 

Druk u aan zijn borst
en geniet van het moment
rust gegarandeerd. 

Een vloed van woorden
veroorzaakt een tsunami
en verwoest geduld. 

Een leerrijk gesprek
dat vertrouwen inboezemt
is een vrouw tot troost. 

Als waterbeken
leidt Hij hen overal heen
waar het Hem behaagt. 

De zon dringt binnen
in twee glansloze spiegels
die nat aanvoelen. 

De beer staart het aan
met zijn liefdevolle blik
en troost het arm kind. 

Leven is vallen
en terug omhoog klimmen
naar het vast anker. 

Jouw klapvleugels slaan
plots gebroken heen en weer
bedeesd naar binnen.
 

Maria Segers       10/2/2015