Een
levende steen
Verheugd ging ik op
als een levende steen
met mijn stem
en mijn licht
in mijn handen
en ontvouwde
mijn gedicht.
Ik droeg geen hoge pet
maar één van purper
die kleur weerkaatste
op mijn gezicht.
Mijn gedicht
ging dicht
en open
met nieuw licht
dat sprak met
vertrouwde stem
in mijn handen.
Maria
Segers 17/2/2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten