Wintergevoel
Alles schildert wit in mij. Kaal.
Naakt. Toch pracht en praal.
Met rijm op mijn woorden,
voortgetrokken met koorden
van onverbreekbare liefde - een slee
vol kinderen die volgen gedwee
hun vader - over het ijs
glijdend - een waar paradijs -
snijdend van de kou rond hun oren,
maar hun harten zijn niet bevroren!
De vriezeman tovert op hun wangen
boskabouters die blijven hangen.
Iedereen joelt van de pret.
Is Koning Winter nu schaakmat gezet?
Maria Segers 27/12/2015
