Wintergevoel
Alles schildert wit in mij. Kaal.
Naakt. Toch pracht en praal.
Met rijm op mijn woorden,
voortgetrokken met koorden
van onverbreekbare liefde - een slee
vol kinderen die volgen gedwee
hun vader - over het ijs
glijdend - een waar paradijs -
snijdend van de kou rond hun oren,
maar hun harten zijn niet bevroren!
De vriezeman tovert op hun wangen
boskabouters die blijven hangen.
Iedereen joelt van de pret.
Is Koning Winter nu schaakmat gezet?
Maria Segers 27/12/2015
Het gdicht sprankelt van levensvreugde, gebouwd op een sereniteit die je alleen verkrijgt als je ouder, wijzer en, paradoxaal genoeg, sterker wordt. Het witte, kale, naakte van het 'verliezen' van allerlei muizenissen, creëert ruimte voor de zéér zintuiglijk invoelbare herinnering van een kindergebeuren waarin de 'vader' een grote rol speelt. Het paradijs van gebeten te worden door de kou en tegelijk de warme rode wangen te krijgen, een rechtstreeks en zichtbaar gevolg van de opgewelde warmte uit het hart. Ja, het lijkt op voorbijgaande pret en dat is het ook, maar het is een teken van veel dieper gevoelde levensliefde. Nee, Winter is niet schaakmat, hij staat recht overeind in al zijn kracht, open voor invulling zoals de anekdote hierboven schetst. De dichter laat de vraag trouwens open. Heerlijk gedicht, het is alsof je er zelf in-glijdt, alsof je meegetrokken wordt op de slee die zij voor ons in gang heeft getrokken.
BeantwoordenVerwijderenDank u wel mijn lieve broer, dat je mijn gedicht hebt geborgen in jouw hart met mooie reactiewoorden, die mij ook ontroeren, een traan bezorgen!
BeantwoordenVerwijderenHet gedicht deed me denken aan mijn kinderjeugd lekker gezellig in de slee, bitter kou... en daarna lekker met de voetjes op de stoof. Winter schaakmat ?.... inderdaad buiten staat alles al in bloei !!! Of is het schaak, koning Winter moet nog komen denk ik......we zullen afwachten!!!!
BeantwoordenVerwijderenBedankt, lieve man van me voor je fijne reactie en ja we moeten afwachten of die winter al onze mooie, vroege lentebloemetjes nog laat sterven, nietwaar!
VerwijderenHet is een ontroerend en sterk gedicht vol winterpret. Je broer heeft het bijzonder mooi verwoord waarin die kracht ligt. Een sterk begin: alles schildert wit in mij - het doet me wat denken aan wat Jezus in ons doet. Er heerst soms zoveel donker in ons hart en hij schildert het wit. Verder vind ik de vriezeman die boskabouters tovert ook wel een speelse verwoording. En dan een slot waarin je de kinderen hoort joelen van winterpret, doet je naar sneeuw verlangen. Mooi gedaan, Maria
BeantwoordenVerwijderenJazeker dat is het witte, schilderachtige in mij: Jezus heeft mijn hart wit geschilderd!
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor jouw sneeuwverlangende woorden!