Versteend verdriet + overdenking

Versteend verdriet 

Aan handen en voeten

aan blijven gebonden, 

met grafdoeken rond

het hart dat schreeuwt

om ijs te breken. 

om versteend verdriet

weerloos naar buiten

te laten komen. los te

maken. week te maken. 

om lichtvoetig heen te gaan

zweet -, as-  en zakdoeken

achter je neer te leggen.

niets meer te zeggen. 

waardevol ben je
door kruiskracht.

Zijn juk maakt zacht.

suist stil over je golven

heen door stormmacht. 

Maria Segers      16 maart 2014

 

 

Bijbeloverdenking:
Psalm 106: 1-23  Geschiedenisles 

vers 8 Maar Hij verloste hen om zijn naams wil
            om Zijn kracht bekend te maken.
vers 13  maar spoedig vergaten zij zijn daden
               en wachtten niet op zijn raad.

Als we geschiedenisles horen dan is het misschien wel zo dat je denkt: dat is niet zo aangenaam om naar te luisteren! Het is toch al allemaal voorbij...wat hebben we nu aan het verleden om het allemaal te weten? Gods woord zegt het in de Romeinenbrief 15:4 zo: Al wat namelijk tevoren is geschreven, werd tot ons onderricht geschreven, opdat wij de weg der volharding en van de vertroosting der Schriften de hoop zouden vasthouden.

Er wordt in deze psalm gesproken over het feit dat  God wilde dat zijn volk Hem niet zou vergeten, dat wij zouden acht slaan op de wonderen die Hij heeft gedaan en al zijn gunstbewijzen. Telkens weer "verlostte" Hij zijn volk om "Zijn kracht" bekend te maken!
Hij bevrijdde hen uit de macht van de vijand en Hij bedekte met wateren hun tegenstanders (vers 10)...eerst geloofden ze zijn woorden en zongen ook zijn lof (vers12) ...maar dan zien we dat zij "spoedig zijn daden vergaten en niet wachtten op zijn raad" (vers13).
Daarom is geschiedenis wel belangrijk: om de goede daden van God niet te vergeten. God wil dat we het goede doen en Hem lof aanbieden en dankbaar zijn voor al het goede dat we mogen ontvangen uit zijn hand en over hoopvolle woorden mogen horen. Hij wil ons geven wat wij begeren...maar in de woestijn maakten ze een gouden kalf en aanbaden dit.( vers 19).Dit gebeurde al vlug na dat God de Rode Zee had drooggelegd en ze erdoor konden lopen door Zijn machtig wonder... maar ze vergaten dus God, hun Verlosser! (vers 21)
Mozes ging voor hen op de bres staan...anders zouden ze allemaal in de woestijn zijn omgekomen...Het volk van God ging steeds mopperend voort...is dat niet voor ons een les?

God vergeet ons nooit! En wij...vergeten wij God? Hij is toch ook onze Verlosser!  Hij wil uit elke nood verlossen...Hij wil dat wij volharden en sterk worden en vertrouwen op Hem, die ons met raad en daad wil bijstaan! Halleluja!