Mijn Paasei
De klokken luiden ’s morgens vroeg.
De eitjes die ik in mijn mandje droeg,
had ik gevonden in onze tuin.
Ze waren van chocolade, wit en bruin.
Ik keek naar de hemel omhoog.
Toch was er niets dat daar bewoog!
Geen enkel ei was echter kapot.
‘k Begreep het niet, was ik op slot?
Met mijn mand in mijn hand dacht ik nog na.
’t Is Pasen vandaag
en iedereen roept: hoera!
Waarom dit raadsel en is er feest?
Als kind was
dit echter wel plezant geweest!
Maar vandaag is ’t voor mij opgelost.
‘k Vond Het Ei dat mij van alles heeft verlost!
’t Hing aan een kruis en zeer breekbaar.
‘t Werd in de grond gestopt en bleek onvindbaar!
Maar vandaag is ’t Pasen, de aarde is omgewoeld.
Het is verrezen , ’k weet nu wat er is bedoeld:
de eischaal is gebroken, nu is ’t pas bereikbaar!
Het ei werd vruchtbaar en tegelijkertijd bruikbaar!
‘k Moet niet meer gaan zoeken, ’t is openbaar.
Niets is meer verborgen, maar zonneklaar!
De lente is gekomen en ook nieuw leven.
‘k Wil breken uit mijn schaal om ‘t ook te beleven!
Vandaag geef ik mijn ei aan Jezus, mijn Heer.
Hij mag mij breken, dan beteken ik meer.
‘k Word dan heel vruchtbaar en ook zeer mooi.
Geborgen in Zijn Mand in eeuwige, hemelse tooi!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten