Dorstig
Een woestijn woest en leeg
maar de geest zweeft boven zee
van volk dat zwerft en derft
eten, drinken en niet zweeg
en dorstig was ook het vee
dat zo vast en zeker sterft.
De herder sloeg tweemaal op de rots
met zijn staf, maar eenmaal was genoeg
en vergat daarbij dan nog te
danken.
Waarom was die herder nu zo trots?
hij wist toch dat Zijn Rots dat vroeg
die hem nu sloeg als olijf aan zijn ranken!
Maria Segers 1 juli 2016
n.a.v.
Numeri 20:2-13
Geen opmerkingen:
Een reactie posten