vrijdag 24 juni 2016

gedicht: Fietsgenoegens


 Fietsgenoegens

Warmtestralen strelen mijn huid
terwijl ik onder struiken heerlijk bruin
strijkt een frisse wind door mijn haren
die wild heen en weer waaien op mijn kruin. 

Genietend fietsend van schaduwkronkels
die te zien zijn langs het kanaal waar water
ons weerspiegelt terwijl een klotsend geluid
van een varend schip ons verrast even later. 

Gezwind zwieren we over bruggetjes
bruisend van vrijheid en vrolijkheid
en zomerkleuren die ons opbeuren
als heerlijke geuren op etenstijd. 

Dan prijkt een parasol boven ons hoofd
rooft felle zon die ons verblindt en versuft
door haar hitte maar heerlijke proeverijen
pronken hemels op borden. We zijn verbluft! 

Maria Segers                           22/6/2016

Geen opmerkingen:

Een reactie posten