Een eenvoudige getuigenis gegeven aan ...

Een eenvoudige getuigenis

Enkele jaren geleden, in de maand januari kon ik een getuigenis geven aan iemand die bij ons thuis de mazoutketel kwam reinigen. Toen deze man de vloer afdekte met een deken om de zwarte roet dat uit de brander zou komen, op te vangen, moest ik denken aan een kinderliedje dat als volgt klinkt:
Mijn hart was zwart van zonden,
maar Jezus maakte mij vrij
Zijn bloed genas mijn wonden,
mijn hart dat reinigde Hij.
En in Zijn woord daar lees ik:
'k Mag wandelen op straten van goud,
hoe wonderblij mag ik zijn.
De Heiland maakte mij rein!
Zo stond ik daarna toe te kijken hoe deze man de mazoutketel reinigde en we geraakten in een gesprek. Deze man begon over de begrafenis van een zeer jonge vriend waar hij enige dagen tevoren naartoe was geweest. Daarop vroeg ik hem wat hij over de dood dacht en of hij geloofde dat dit het einde betekende. Hij geloofde dat er na de dood nog iets was, maar daarbij wist hij alleen maar te vertellen dat hij het hier op aarde toch maar een trieste leefwereld is. Hij vertelde verder over misverstanden in zijn familie en dat hij zich altijd als "het zwarte schaap" had gezien en dat hij zich daardoor wel wat rebels was gaan opstellen en nu dan maar verder niets meer met zijn ouders wilde te maken hebben. Hij had een vrouw gehad en daarmee was het ook al misgelopen en ondertussen had hij een andere vrouw en ook een zoontje. Hij zei dat hij ook een beetje vreesde voor de toekomst van zijn zoontje en vertelde me dat hij voor hem wél een goed voorbeeld wilde zijn... zo gaf hij te kennen dat ze enkele weken daarvoor waren gaan mountenbiken en door de modder waren gereden. Thuisgekomen stelde hij deze jonge knaap voor om zijn mountenbike te poetsen. Maar zijn zoontje zag hier flink tegenop... waarbij hij voorstelde om samen de fietsen te kuisen en daar was de dappere zoon dan weer wel blij mee! Zo gezegd, zo gedaan! En nu deze week kwam zijn zoon hem zo fier als een pauw vertellen dat hij nu zijne fiets geheel "alleen" had gepoetst.
Hij zei me: "Hoeveel ouders geven tegenwoordig zelf nog het goede voorbeeld?" Iedereen laat hun kinderen maar hunne eigen gang gaan. We moeten veel tijd geven aan onze kinderen, maar..."niemand maakt bijna nog tijd voor hen". Hij meende ook dat een vriendenkring heel belangrijk is en dat we nog altijd een beetje tijd moeten hebben voor elkaar!
Ondertussen kreeg ik het een beetje koud in onze garage, waar hij de ketel poetste en vroeg hem of hij graag een kopje warme koffie lustte! Ik keerde na "zijn ja-woord" naar onze warme keuken en zette koffie. Ik wilde graag deze man over "Mijn Heiland" vertellen, maar ik wist niet goed of dat nu wel het juiste moment zou zijn om over het evangelie te vertellen. Daarom stuurde ik naar God een gebed op en vroeg of Hij in zijn Woord daarop een gepast antwoord wilde geven en inderdaad...toen ik mijn bijbel opensloeg op Ezechiël 33: 7-9 zag ik daar geschreven staan: dat we de goddeloze moeten waarschuwen voor zijn weg en dat ze zich moeten bekeren, want anders zullen ze in hun zonden sterven...
Vlug bracht ik daarna de verse koffie naar de garage, waar ik deze aan de ketelreiniger overhandigde en we voerden opnieuw een gesprek. De man ging nog eerst door met spreken over zijn uiterlijk, hij droeg een piercing in zijn oor en schoor zijn haar af om zo stoer over te komen bij zijn vrienden maar toch had hij maar een klein hartje vond hij van zichzelf. Hij had ook een zware motto en had als buitenwipper gewerkt in een café en hij bekommerde zich toch wel erg om onze leefwereld.
Daarop begon ikzelf over mijn verleden te spreken, hoe ik eerst verloren was geraakt door allerlei problemen en de wanhoop nabij was geweest en in al mijn ellende toch naar iets gezocht had dat een doel zou geven of hoop aan mijn bestaan. Ik vertelde hem over de Heer Jezus die voor ons allemaal aan het kruis gestorven is en dat Hij daar voor ons allemaal betaald heeft wat ons falen in deze wereld betreft en dat wij Hem als een geschenk kunnen aannemen en als we in Hem geloven dat Hij ook opgestaan is uit de dood en dat Hij leeft vandaag, dat we dan vergeving kunnen krijgen en in de hemel kunnen komen. We hoeven zelf niets te doen om het eeuwige leven te verkrijgen en ik legde hem nog eens Johannens 3:16 uitvoerig uit, waardoor ikzelf 30 jaar geleden had begrepen hoe lief dat God ons allemaal heeft en dat Hij niet wil dat er iemand verloren gaat en dat God daarom zijn Zoon Jezus heeft gezonden om ons eeuwig leven te schenken!
Hij heeft toen ook alles in mijn binnenste vernieuwd, zei ik, en door de kracht van de Heilige Geest kreeg ik ook nieuwe hoop in mijn leven en nu mag ik verder leven als zijn kind vol van vrede en van blijdschap in mijn binnenste. Hij beloofd dat, als we in Hem geloven, dat Hij ons nooit meer zal verlaten en dat heeft Hij tot hiertoe nog nooit gedaan. Nog iedere dag mag ik Hem ervaren in mijn leven!
De man had aandachtig naar mijn getuigenis geluisterd en nam ook een folder van onze plaatselijke kerk mee naar huis. Hij zei me dat hij daar eerst nog eens met zijn vrouw over wilde praten, want zij spreekt nooit gemakkelijk over haar gevoelens. Hij zou zeker eens komen luisteren, als we hem zouden uitnodigen, zei hij.
Later in het begin van februari, toen wij hem nog eens nodig hadden omdat er een eigenaardige zwarte rook uit onze schouw kwam, vroeg ik hem aan de telefoon of hij ondertussen met zijn vrouw er reeds over gesproken had en hij bevestigde dat en hij verzekerde me dat we hem wel eens met Pasen konden verwachten in onze kerk.
We hebben verder nog voor hem gebeden... en keken uit naar hun aanwezigheid!